آیا شما با ارتودنسی کامل آشنا هستید؟ اگر می خواهید بدانید که این ارتودنسی به چه صورت است، با ما همراه باشید.
ارتودنسی شاخه ای از دندانپزشکی است که به بهبود لبخند، سلامت دهان و دندان و به صاف كردن دندان ها و فك های نامرتب می پردازد. مواردی که ارتودنسی به درمان آنها میپردازد، مشکلات ناشی از کج شدن یا شلوغی دندان ها، بیرون زدگی فک بالا، وضعیت نامناسب فک و اختلالات مفصل فک است.
انواع ارتودنسی چه مواردی هستند که جنبه زیبایی بیمار را در نظر می گیرند؟
عمدتا سه روش ارتودنسی کامل وجود دارد که هم باعث زیبایی افراد می شوند و هم درمان نامرتب بودن دندان آنها را انجام می دهد که عبارت اند از:
مهمترین این روش ها، ارتودنسی داخلی است که در آن براکتهای ارتودنسی بر روی سطوح داخلی دندانها نصب می شود و سطوح خارجی کاملاً عاری از هرگونه قطعه ارتودنسی می باشد، به طوری که بیمار می تواند زندگی روزمره و اجتماعی خود را با اطمینان کامل و لبخندی زیبا بدون ظاهر شدن دستگاه ارتودنسی انجام دهد.
در مورد ارتودنسی اینویزیلاین (Invisalign)، استفاده از آن در درمان موارد ارتودنسی محدود است و از آنجا که این یک قطعه پلاستیکی شفاف است و جزو دستگاه های متحرک و غیر ثابت ارتودنسی است، اساساً به همکاری بیمار با پزشک معالج به طور مرتب از دستگاه ها بستگی دارد تا روند درمان به درستی انجام شود.
بین طول درمان ارتودنسی داخلی و ارتودنسی خارجی تفاوت اندکی وجود دارد. زیرا مدت زمان درمان دندان توسط ارتودنسی اخلی نسبت به خارحی بیشتر است. زیرا روش کار هر دو باهم متفاوت است. همچنین استفاده از نیروهای مکانیکی و روش اعمال آنها بر روی سطح دندان هم با هم تفاوت دارد.
سن ایده آلی برای شروع درمان ارتودنسی وجود ندارد، تصمیم برای شروع درمان به شرایط و وضعیت نامناسب بیمار بستگی دارد. زیرا در برخی موارد که بیماران از مشکلات فک رنج می برند، شروع زودهنگام برای بیمار بهتر است که بهترین نتیجه را بگیرد. زیرا او می تواند از فاز رشد استفاده کرده و آن را اصلاح کند و یا از آن برای حل مشکلات فک هم استفاده کند.
در برخی موارد که به دلیل عادت های بد مانند: مکیدن انگشت یا تنفس دهانی، این مشکلات ایجاد می شود، روند اصلاح در سنین پایین موثر و موفقیت آمیزتر است و همچنین عادت های بد، منجر به تغییر موقعیت دندان ها یا بروز تغییر شکل در فک می شود.
همچنین، در مواردی که فضای کافی برای خروج دندان های دائمی و اختلال در رشد دندان های دائمی یا روند جایگزینی آنها وجود نداشته باشد، مداخله زودرس توسط ارتودنسی، رشد و توسعه مشکل را محدود می کند، همچنین روند درمان سریعتر است و در عین حال نتایج بهتر است.
برخی از دلایل عدم موفقیت در درمان برخی موارد ارتودنسی در صورت سالم بودن برنامه درمان، عبات اند از:
از آنجا که دلایل زیادی وجود دارد که پس از اتمام درمان بیماری منجر به عود دندان می شود، بنابراین لازم است که فیکساتور قرار گیرد. از جمله این دلایل:
الیاف رباطی و لثه ای ممکن است یک فاکتور برای عود یا برگشت دندان باشند. با توجه به اینکه این الیاف چسبنده ممکن است برای مدت طولانی تحت کشش باقی بمانند؛ ولی قتی جدا می شوند به حالت قبلی خود بازگردند. همانطور که مشهور است باید به بافتهای اطراف دندان، به خصوص رشته های رباطی، مدت زمان کافی داده شود تا ساختار آنها مرتب شود و با موقعیت جدید دندان ها سازگار شود.
ممکن است گاهی اوقات ساختار غیرطبیعی داشته باشد و یا میزان متابولیسم آن پایین باشد و فیکاساسیون آن مدت زمان زیادی طول بکشد، بنابراین رفع دندان تا بعد از گذست مدت زمان طولانی انجام نمی شود. چنین مواردی عاملی است که باعث عود می شود و اغلب با برخی از بیماری های متابولیکی (نرمی استخوان) همراه است.
بیشتر مفاهیم ارتودنسی مدرن، اهمیت زیادی به نیروهای عضلانی وارد شده به قوس های دندانی، هم در حالت استراحت و هم در حین انجام عملکردهای مختلف می دهند. همانطور که دندانها در یک منطقه خنثی قرار دارند که در آن مجموع نیروهای داخلی (نشان داده شده توسط توده زبان) و نیروهای خارجی (گونه ها و لب ها) در تلاشند که دندان را مرتب کنند. این بدان معناست که عدم رعایت این اصل حیاتی و قرار دادن دندانها در خارج از حد طبیعی آنها، به دلیل نیروهای غیرعادی عضلانی که بر روی دندان ها تأثیر می گذارد، به طور حتم منجر به برگشت دندان به حالت قبلی خود می شود.
مجموعه ای از دلایل مربوط به مورفولوژی دندان ها، ابعاد آنها یا ارتباط بین آنها است که ممکن است در بروز عود دندان کمک کند. مهمترین این دلایل را ذکر می کنیم:
رشد متعادل فک ها به جلو و پایین بهترین تضمین برای ثبات نتایج حاصل از درمان های اولیه ارتودنسی است. زیرا بخش بزرگی از درمان ها به پایان می رسد.