ارتودنسی یکی از درمان های دندانپزشکی برای اصلاح فرم دندان ها و بر طرف کردن ناهنجاری های دندان و فک است. در ارتودنسی با استفاده از بریس دندان و سایر ابزارهای ارتودنسی، با حرکت آرام دندان ها و فک ها، ناهنجاری ها درمان می شود. علاوه بر این ارتودنسی دندان سبب بهبود لبخند و درمان مشکلات فکی نیز می باشد. در این روش برای نصب سیمهای ارتودنسی مورد نیاز، باید چندین مرحله را طی کرد، برای آشنایی با مراحل ارتودنسی تا آخر این مقاله از مجله اورتو اینفو با ما همراه باشید.
برای انجام ارتودنسی باید مراحل زیر را به ترتیب طی کرد:
در جلسه اول که مربوط به مشاوره است، دندانپزشک دهان و دندان بیمار را معاینه می کند، وضعیت دندان را بررسی می کند و از بیمار درباره انتظارت و هدفش از انجام این درمان می پرسد. دندانپزشک باید درباره ارتودنسی، مراحل انجام آن و هزینه ارتودنسی با بیمار صبحت کند و بر اساس نوع مشکلی که بیمار دارد نوع ارتودنسی مناسب را به بیمار پیشنهاد کند.
همه بیمارانی که به هدف اردتودنسی به دندانپزشک مراجعه می کنند مشکل یکسانی ندارند. هر بیمار، ناهنجاری خاصی در دندان و فک دارد، بنابراین یک طرح درمان برای همه بیماران مناسب نیست. باید بر اساس نوع مشکل، میزان و شدت آن، درمان مناسب را برای بیمار انتخاب کرد.
یکی دیگر از مراحل ارتودنسی انجام درمان های لازم قبل از ارتودنسی است. برخی از افراد دندان های پوسیده یا عفونت لثه دارند که باید قبل از شروع ارتودنسی این مشکلات را درمان کنند. در غیر اینصورت بعد از ارتودنسی و زمانی که دستگاه ارتودنسی بر روی دندان ها نصب است، امکان ترمیم، عصب کشی یا کشیدن دندان و سایر موارد وجود ندارد. در این صورت وجود پوسیدگی و عفونت ممکن است برای بیمار دردسر ایجاد کند.
بیشتر بخوانید: ارتودنسی دندانهای پوسیده چگونه است؟
برای همه انواع ارتودنسی لازم است از دندان ها قالب گرفته شود تا دستگاه ارتودنسی مورد نظر را بتوانند به راحتی از روی مدل یا قالب بسازنند. اجزای ارتودنسی در لابراتوار ساخته می شوند.
این مرحله از ارتودنسی در بین همه مراحل ارتودنسی متفاوت است. نصب دستگاه ارتودنسی بسته به نوع ارتودنسی و اجزای آن نسبت به نوع دیگر آن متفاوت است. در زیر هر یک از انواع ارتودنسی و روشهای نصب آن شرح داده شده است.
در این نوع ارتودنسی که شامل براکت ها، سیم ارتودنسی و کش ارتودنسی است، اول براکت های فلزی یا سرامیکی بر روی دندان ها نصب می شوند، بعد سیم ارتودنسی را از بین براکت ها رد می کنند، در آخر کش های ارتودنسی رابربند و اورینگ را بر روی سیم های بالا و پایین و براکت ها نصب می کنند. البته اجزای دیگری هم دارد که با توجه به نوع مشکل هر کدام در محل مورد نظر نصب می شوند، ولی این سه مرحله نصب براکت، سیم و کش متداولترین و ساده ترین حالت ارتونسی ثابت فلزی و ارتودنسی سرامیکی است.
این نوع ارتودنسی مانند ارتودنسی فلزی و سرامیکی شامل براکت ها و سیم است، اما مراحل ارتودنسی در این روش کمی متفاوت است. ارتودنسی پشت دندانی به حالت ارتودنسی نامرئی در پشت دندان ها به دندان ها وصل می شود و بریس ها و سیم ارتودنسی در روش ارتودنسی لینگوال قابل مشاهده نیستند.
روش ارتودنسی دیمون شامل براکت و سیم است و نیازی به وجود کش ندارد، چون براکت ها خود قابلیت باز و بسته شدن کشویی را دارند و با توجه به موقعیت جدید، خودکار تنظیم می شوند و نیازی به مراجعه برای تنظیم مجدد آن نیست. این خاصیت خود تنظیم شونده یک پیشرفت در زمینه ارتودنسی است و تعداد مراجعات و هزینه ویزیت را برای بیمار کم می کند.
مراحل ارتودنسی در این روش کاملا با سایر ارتودنسی متفاوت است، چون اجزای این روش ارتودنسی با ارتودنسی ها ثابت فرق دارد. در ارتودنسی متحرک خبری از براکت ها، سیم و کش ارتودنسی نیست و شامل یکسری پلاک متحرک فلزی یا پلاستیکی است، که به راحتی آن ها را دهان قرار می دهند و در مواقع لزوم هم می توان آن ها از دهان خارج کرد.
بیشتر بخوانید: ارتودنسی اینویزیلاین چیست و چه کابردی دارد؟
بعد از اتمام مراحل ارتودنسی و بعد از نصب دستگاه ارتودنسی با توجه به نظر پزشک معالج باید به صورت دوره ای هر دوهفته یکبار یا هر یک ماه یکبار برای بررسی روند درمان و تنظیم مجدد سیم ارتودنسی و براکت ها با موقعیت جدید، به ارتودنتیست مراجعه کرد.
بعد از اتمام دوره ارتودنسی باید به مدت سه تا شش ماه از یک پلاک ارتودنسی نگهدارنده استفاده کرد. این پلاک برای ثبیت دندان ها در موقعیت جدید و جلوگیری از بازگشت آن ها به حالت قبل کاربرد دارد، به همین دلیل به آن ارتودنسی نگهدارنده یا ریتینر گفته می شود.
در نهایت می توان گفت مراحل ارتودنسی در هریک از روشهای آن با دیگری، بسیار متفاوت است. اما نکته مشترک در تمام روش ها این است که با رعایت بهداشت دهان و دندان و مراقبت از براکت ها و استفاده مداوم از آنها در صورت متحرک بودن حصد در صد نتیجه مناسبی از درمان خود خواهید گرفت.
با توجه به نوع مشکل دندان و نوع ارتودنسی انجام شده از 6 ماه تا 36 ماه متغیر است.
بهترین سن برای ارتودنسی بین 8 تا 10 سالگی می باشد. البته در بزرگسالی هم می توان انجام داد اما طول درمان در سنین بالاتر بیشتر است.
در اوایل انجام به علت عادت نکردن و ایجاد زخمهای کوچک در دهان بخاطر براکت ها ممکن است کمی درد داشته باشید اما به مرور زمان و با مرتب شدن دندان ها درد هم کاهش پیدا میکند.
در بعضی از موارد که فک کوچک است و دندانها روی هم افتاده اند برای ایجاد فضای کافی برای حرکت دندانها در فک لازم است یک یا چند دندان کشیده شود که به مرور زمان جای خالی آنها توسط ارتودنسی از بین خواهد رفت.